2011-03-02 09:26:21

Książki poetyckie Stanisława Pawłowicza , wiersze ..

     

________________________________________________________________________________

 ............................    wiersze   wybrane    .....................................

mariaż

 

nie masz mnie

pysznie

w kącikach ust

 

częściej

na końcu języka

 

w antyramie

 

bezsilnie

 

 

pentagram

 

cofnąć sekstans do zera

bez słów

bo będą bełkotem

 

patrzeć duszą

w przestrzeni się  znaleźć

 

być bliżej

 

jutro będzie zbyt późno

 

rozbić się łzą o granit

i zasłuchać

w ziemię dudniącą o wieko

 

 

 

varanasi

 

jak żebrak

blaszaną miską

stukam o chodnik

 

mam coraz większe serce

i coraz dłuższe ramiona

 

przeklęty w niemoc

bliski złorzeczeniu

o kiedy

zabrano mi wszystko

 

 

zaduma w cisnej

 

bieszczadzka ziemio

 

nikt nie policzył

twoich łez

 

deszczową nocą

płaczą stare kałakolnie

a w jesiennym słońcu

zamierają

zdziczałe jabłonie

 

nie pozwolono im mówić

 

a teraz

 

ostatkiem sił

wołają o pokój

 

 

 

 

 

de iure

 

dalekie revertemini

uderza przypływem

w uśpiony brzeg

 

co piąta fala

siódmy sens

i pusta łódź

 

do itaki

do siebie

 

ad fontes

 

 

 

 

 

 

 

analiza

 

czasem bogowie
odbierają rozsądek
by przyśpieszyć powrót

po rozum do głowy

 

horeb

 

na tej górze
skąd widać płonące drzewa
skulony z zimna
z kocem jak ostatnią deską
czekam na pierwsze słońce
oniemiały

żaden bóg
nie zrzucił mnie z wielbłąda
nie spadła gwiazda
a zdradliwy stopień
nie podłożył nogę
w nocnej drodze na szczyt


tutaj cuda na kamieniach
roznoszą beduini i osły

wystawiony na widok samego siebie
szukam oczu by zobaczyć

 

on

 

 

bezbronny po wielosłowiach
i walkach o sens
odpływa wierną rzeką
w bezwład zaklęcia bogów
wciąż niepokorny

syntezy jak widmo
rozbestwione z bieli w myśl
nie zatrzymuje na siłę
choć kocha ich ślad złośliwy


asymetria pewności przedwiośnia
zamiera kaczeńcem w sens
i rodzi się innym porankiem
nad brzegiem pochylonego słońca
zbyt wcześnie na dytyramb
zbyt późno na pewność siebie
choć pozwoliła mu na bezwstyd


nie , to nie jego łzy
nie ma tego w rejestrze
spojówki do naprawy
i kokardki duszy
zapętlone na szafot


on chyba już wie

 

 

 

dorożka

 

rozkląskała się dorożka
przy sławkowskiej
lecz przy szewskiej
koń się potknął
o czyjś żal

i zadrżało w stuk kopyta
moje serce
stopytajnie
co to skąd to

zerwał lejce charon w koźle
wybaczając świstem bata
kasztanowe roztargnienie
i popłynął klipoklapiąc
gdzieś przez grodzką
do wawelu

w klapopląsie kopytstuku
w mej dorożce jak panisko

jadę stępem

do hadesu

przez krakowską

 

 

 

 

powrót

Wszystkie prawa zastrzeżone © 2010 www.pawlowicz.pl

Tworzenie stron www Kraków